تاریخچه آجر سفال که بهتر است اطلاعاتی در مورد آن داشته باشید را برای شما گرد آورده ایم تا آن را مطالعه کنید.
آجر یکی از قدیمی‌ترین مصالح ساختمانی است که در ایران مورد استفاده قرار گرفته است.
تاریخچه تولید و استفاده از آجر نشان می دهد هزاران سال است که بشر با نحوه پخت و ساخت آجر آشنا گردیده.
بناهای تاریخی ایران گویای این مطلب است که ایرانیان از آجر به شکل گسترده‌ای در ساختمان‌سازی‌های خود استفاده نموده‌اند.
طبق آمار مربوط به سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1365 مشخص است که بیش از 60 درصد
واحدهای مسکونی معمولی در نقاط شهری ایران از آجر و آهن ساخته شده است .
تاریخچه آجر سفال و تولید و استفاده از آجر سفال در ایران :
تاریخچه تولید و استفاده از آجر نشان می دهد ایرانیان از زمان‌های قدیم
از آجر استفاده می‌کردند و با پختن و استفاده از آن آشنا بوده‌اند.
این تاریخچه گویای این است که پختن آجر همزمان با پیدایش آجر ابداع شد.
نمونه ها :
تاریخچه تولید و استفاده از آجر به اشکال امروزی، به بعد از جنگ جهانی دوم با پیشرفت
صنعت در ایران بر می گردد که در آن زمان کارخانه‌های متعدد آجرپزی در نقاط مختلف کشور ساخته شده که عمده‌ترین فرآورده‌های آن‌ها:
- آجر فشاری
- آجر سفال
- آجر سقفی
- آجر بهمنی
تاریخچه آجر سفال وسیر تکاملی تولید آجر :
بر اساس تاریخچه تولید و استفاده از آجر ، احتمال داده شده است که در عصر پارینه سنگی با توجه به رد پای انسان‌ها بر روی گل توجه شکارچیان به استفاده از گل‌های (رسی) جلب شده است و در سیر تکاملی اولیه خود خشک کردن آن در آفتاب به اذهان انسان‌های آن زمان رسیده است .این سیر تکامل در عصر نوسنگی که شکارچیان به کشاورز تبدیل شدند پیشرفت نموده و نیاز به مسکن و سرپناه این تکامل در مورد استفاده از گل‌ها و خشک کردن آن‌ها را سرعت بیشتری داد.
نحوه پخت :
نحوه پخت این آجرها بسیار ابتدائی بوده است و روش کار بدین‌صورت بوده که چند لایه آجر پخته شده بر روی سطح زمین قرار داده می‌شده بطوری که مجراهائی در جاهای مختلف بین آن‌ها برای قرار دادن سوخت وجود داشته است. سپس خشت‌های خشک شده را بر روی این پی آجری می‌چیدند.
برای جلوگیری از اتلاف حرارت، کل کوره را با خاک رس یا آجر پخته شده پوشش می‌دادند. بعد از آن سوخت را آتش می‌زدند تا کاملاً بسوزد این عمل ممکن بود روزهای زیادی بطول انجامد .
تاریخچه آجر سفال و تولید آن :
تاریخچه تولید آجرنشان می دهد چنین کوره‌هائی حدود 4000 سال پیش در مناطقی از خاورمیانه از جمله شهر سوخته سیستان مورد استفاده بوده است. اما بعد از آن‌ها در قرن‌های اول و دوم میلادی این رومی‌ها بودند که کوره‌های خود را به درجه بالائی از پیچیدگی رسانده و از آن‌ها در مقیاس بزرگ بهره‌برداری نمودند. در این نوع کوره که دارای ساختمانی آجری و سفالی بودند دو اتاقک وجود داشت. از اتاقک پائینی برای پخت و از اتاقک بالائی بعنوان گرمخانه استفاده می‌گردید. این کوره‌ها را غالباً در کنار تپه‌هائی رو به بادهای غالب منطقه می‌ساختند تا جریان هوای خوبی برای تونل پخت فراهم شود. تقریباً تمامی اتاقک پخت و همچنین بخشی از اتاقک گرمخانه در دامنه تپه جای می‌گرفت.
